μια διαφορετικη προσεγγιση

Αποτέλεσμα εικόνας για πολιτισμος

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες φωνές επικεντρώνουν την ανησυχία τους στη διείσδυση αλλοδαπού στοιχείου στον κοινωνικό ιστό, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η πολιτισμική συνοχή  του πληθυσμού μας όπως αρκετοί πλέον πιστεύουν, με απρόβλεπτες εξελίξεις οι οποίες πολλές φορές τυγχάνουν μη διαχειρίσιμες.

Ένα από τα χαρακτηριστικά που απαιτούν ιδιαίτερο και λεπτό χειρισμό αφορά, κατά πρώτον τις αυξημένες γεννήσεις των προσφύγων, και κατά δεύτερον τα ασυνόδευτα ανήλικα, ο αριθμός των οποίων σήμερα αγγίζει τις 7.000. Φυσικά σε συνδυασμό -από πρόσφατες έρευνες- της καθοδικής πορείας των γεννήσεων των Ελλήνων, που για πρώτη φορά το 2019 βρίσκονται σε αναντιστοιχία της αναλογίας – λιγότερες γεννήσεις και περισσότεροι θάνατοι- με αποτέλεσμα αν συνεχιστεί αυτή η πορεία των πραγμάτων το 2050 να απαριθμούμε μόλις 7,5 εκ. πληθυσμό!

Παρά τις αυξημένες προσπάθειες των κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση του προβλήματος που όμοιο του εν έχει δει η Ελλάδα από την τραγωδία του προσφυγικού του 1922, το αδιέξοδο βρίσκεται πλέον προ των πυλών. Και μάλιστα η γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή μας δεν βοηθά  εφησυχασμό. Σε ένα χρόνο περίπου θα εορτάσουμε τα διακόσια χρόνια από την επανάσταση του 1821 και η απελευθέρωση του Ελληνικού λαού από τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς μας μεταφέρει ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Ο αγώνας για την ελευθερία πέρασε από πολλές διακυμάνσεις και θυσίες, με τεράστιο φόρο αίματος. Πολλοί τότε στάθηκαν στο πλευρό της Ελλάδας βοηθώντας το όραμα της παλιγγενεσίας, μέχρι που αυτό κατέστη δυνατόν.

<Όσοι μετέχουν της Ελληνικής παιδείας είναι Έλληνες>

Η αλήθεια από τον πανηγυρικό του Ισοκράτη είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Στην αδυναμία πολιτικής επίλυσης του προβλήματος, ένας μόνο τρόπος υπάρχει για την αντιμετώπισή του. Η πολιτιστική και πολιτισμική ανάσχεσή του. Ο μόνος τρόπος που εξ’ απαλών ονύχων θα μπορέσει να διαμορφώσει χαρακτήρες, αποβάλλοντας τις μνήμες του οδυνηρού παρελθόντος. Μια πρόσφατη έρευνα της  DΙΑNEOSIS καταλήγει ότι «ο ρόλος του σημερινού έθνους-κράτους είναι το να μετατρέπει τους νεοφερμένους σε λειτουργικά μέλη της αγοράς οι οποίοι δεν παραβιάζουν τον νόμο». Μέσα από την αμφίδρομη εκπαίδευση τόσο από την πλευρά των εισερχομένων, όσο και από την πλευρά των γηγενών. Μεταξύ άλλων, το πιο εντυπωσιακό μέρος της έρευνας εστιάζει στο γεγονός ότι οι νέοι πρόσφυγες δεν ανταποκρίνονται τόσο στα θρησκευτικά τους κελεύσματα και παρουσιάζονται περισσότερο δεκτικοί στον πολιτισμό που καλούνται να υιοθετήσουν.

Ένας ιδιαίτερος τρόπος μετάδοσης πολιτισμού στους νεοφερμένους είναι και η παράδοση η οποία ενστερνίζεται σωρεία άλλων αξιών που εμπεριέχονται σε αυτήν και με ευκολότερο τρόπο γίνεται η πρόσληψή της. Η καταγραφή των διαφορετικών πρακτικών ένταξης και της αποτελεσματικότητάς τους θα αποτελεί αντικείμενο μελέτης για τα επόμενα χρόνια,  προκειμένου ως βασικό της συστατικό της να αναδειχθεί η πολιτιστική διπλωματία ως ιδιαίτερος πόλος έλξης. Και πράγματι ο πολιτισμός ιστορικά απέφυγε εντάσεις προστριβές και ρήξεις, σε κοινωνίες που εύκολα τείνουν να διχάζονται, παρασυρόμενες από τις ευκαιριακές Κασάνδρες.

Σχολιάστε